Öğretmenlik meslek olmaktan ziyade bir gönül işi, tam anlamı ile bir yaşam şeklidir. Bu yaşam şekli nasıl oluyor diye düşünecek olursanız? Öncelikle bana göre sevgi ile başlıyor derim…
Sevgi ama nasıl bir sevgi? Yaşantımızda olan ve olmayan, bize göre yararlı olan ya da olmayan, Kainatta yaratılmış olan her şeyi sevmekten geçmekte öğretmence yaşamak…
Her şey sevgi ile başlamıyor mu? Size göre de öyle değilmi, ne dersiniz? Sevgi varsa, arkasından şefkat geliyor, merhamet geliyor, yani bütün güzellikler geliyor. Zaten bunların her biri bir araya geldiğinde de öğretmen ve öğretmence yaşamak geliyor…
Her daim her yerde, insanları ama hiçbir ayrım yapmadan, zengin, fakir, güzel, çirkin, zenci, beyaz, sağcı, solcu, örtülü, örtüsüz v.s. v.s. Bütün insanları sevgi ile kucaklayabilmektir öğretmence yaşamak…
Tabii ki yalnızca insanları değil doğada bizimle birlikte yaşayan, yaşamaya çalışan bütün varlıkları gerçek anlamda gönülden sevebilmektir öğretmence yaşamak…
Yalnızca kendi çocuğunuzu değil bütün çocukları kendi çocuğunuzmuş gibi görüp anlamaya çalışarak kucaklayabilmek, bütün insanları bir yakınıymış gibi görebilmektir öğretmence yaşamak…
Yaptığı ve yapacağı her şeyin sorumluluğunu alarak, yalnız kendinin değil, bütün toplumun, dünyanın, insanlığın yararını düşünerek adım atmaktır öğretmence yaşamak…
Kısacası, örnek bir insan olarak, insanca yaşamaktır, öğretmence yaşamak…
Öncelikle mesleği öğretmenlik olup, bunu gönülden öğretmence yapabilen ve mesleği toplumda her ne olursa olsun öğretmence yaşayabilen bütün insanlarımızın, öğretmenler gününü gönülden kutlamak istiyorum…
Barış ve huzur dolu bir dünyada, nice güzel öğretmenler günlerine ulaşabilmek dileği ile sevgi ile ve öğretmence yaşayarak, hoşça kalın…