Avukatlığa ilk başladığım günlerde ne yazık ki polis avukatı, avukat polisi çok sevmez derlerdi. Nedendir diye baktığımda; avukatın gözünde polis, insan haklarını ihlal eden, polisin gözünde avukat, polis görevini yaparken şüpheliye hukuki yardımda bulunarak polise engel çıkartan kişiymiş gibi bir düşünce vardı.
Oysaki her iki düşünce de yanlıştı. Esas mesele hukuki normları belirleyen iktidar sahiplerinin memlekette insan hakları ve özgürlükleri ne kadar istediği ve polise nasıl bir insiyatif verdiği, diğer yandan avukatların üstünlerin hukuku yerine hukukun üstünlüğünü gerçekleştirmek için, kendi için değil, halkı için, adaletin tecellisi için mücadele ettiğinin ve her an herkesin polise ihtiyacı olduğu kadar polisler de dahil herkesin her an bir avukatın hukuki yardımına ihtiyacı olduğu ve avukat ile polis görevlerini ne kadar iyi yaparsa adaletin o oranda iyi tecelli edeceğinin bilinmemesiydi. Pek çok polis kardeşimin hukuki yardımına koştuğum gibi, polis kardeşlerimi de ihtiyaç duyduğum her an yanımda gördüm.
Ben bir polis değilim, ancak bir polis kardeşiyim. Kardeşim, eniştem ve birden çok polis akrabam olduğu gibi, pek çok polis dostum da var. Emniyet binalarında, polis karakollarında kimi zaman gece yarılarında halkım için adalet ararken aynı demlikte demlenmiş çayı ve simitlerini paylaşmışlığım var.
Biliyorum bizler sıcak yatağımızda rahat uyurken onlar karanlık sokaklarda, uyuşturucu tacirlerinin, hırsızların, arsızların, teröristlerin, canlarını hiçe sayarak canlı bombaların peşinde.
Biliyorum, benim polis kardeşlerim kimsenin burnu kanamasın diye kendi canlarını vermeye hazır ve ne yazık ki bizler için canlarını veriyorlar.
Biliyorum, benim polis kardeşlerim bizim çocuklarımızın yüzü gülsün diye kendi çocuklarını öksüz ve yetim bırakıyorlar.
Biliyorum benim polis kardeşlerim şehit olacaklarını bildikleri durumlarda bile; vatan için, milletimiz için, yerine göre seve seve kanlarını vermeye ve canlarını vermeye hazırlar. Allah onlardan razı olsun, Allah’ım şehitlerimize rahmet, gazilerimize acil şifalar versin.
VE BİLİYORUM Kİ POLİS KARDEŞLERİM MEMUR OLDUKLARI İÇİN DİLE GETİREMİYORLAR. ANCAK BEN ÇOĞUNUN AVUKATI OLARAK BURADAN YAZIYORUM; “MÖHİM ADAMLAR” GÖREV YAPTIKLARI ŞEHRE GELİNCE SOKAK BAŞLARINA DİKİLMEK, AKLI EVVEL AKLI TATİLDE BİR KISIM KİŞİLER HALKIMIZI KARŞI KARŞIYA GETİRDİĞİNDE ARADA OLMAK, İNSAN HAKLARININ EN GÜZEL ÖRNEĞİ OLAN GÖSTERİ VE YÜRÜYÜŞLER BAYRAM HAVASINDA YAPILMASI GEREKİRKEN ARADAKİ PROVAKATÖRLER NEDENİYLE KENDİ HALKIYLA KARŞI KARŞIYA KALDIKLARI GÜNLERDE DAHA ÇOK ZORLANIYORLAR VE DAHA ÇOK SIKINTI DUYUYORLAR….
POLİSİN DE İHTİYACI OLAN; DAHA ÇOK EMPATİ, DAHA ÇOK HUKUKUN ÜSTÜNLÜĞÜ VE DAHA ADALETLİ BİR ÇALIŞMA ORTAMI….
