İNADINA İNSANCA VE KARDEŞÇE YAŞAYACAĞIZ...
Son zamanlarda sık sık avazım çıktığı kadar bağırmak geliyor içimden. "YAŞAMAK İSTİYORUM..."
Sonra etrafımda onlarca canın her gün ölüme gittiğini sürekli görünce, hayatını kaybeden ve yaşamları terörle sona eren insanları düşündükçe yaşamaktan bile utanır oluyorum.
“NORMAL OLAN BU DEĞİL...”
Yaşamak bu kadar lüks olmamalı. O hale geldik ki insanca ve huzurla yaşamayı hayal edemez olduk ve gülmeyi çoktan unuttuk.
Kızım bazen şikayet ediyor. Anne, baba siz eskiden şaka yapardınız, güler yüzlüydünüz. Oysa şimdi çoğunlukla asık suratlısınız ve gülmeyi unuttunuz.
Eşimle birlikte kızıma diyoruz ki; Kızım memleketimiz çok zor günlerden geçiyor, sokaklar kan gölü, binlerce çocuk öksüz ve yetim, binlerce insan evinden barkından uzak, kardeş kardeşe öldürtülüyor, hiç kimsenin can güvenliği yok, onbinlerce çocuk okula gidemiyor, hastaneler, camiler ve okullar bile her an saldırıya uğruyor ve en kötüsü sizlerin geleceğinden çok kaygılıyız ve geleceğinizle ilgili hayaller kuramıyoruz.
Biz bu cümleleri bitirir bitirmez, oğlum; daha altı yaşındaki oğlum başlıyor söze; baba bu bombalar niye patlıyor, bu teröristler niye var, onların kötülük yapmasına niye engel olunmuyor, insanlar niye ölüyor, teröristler niye yakalanmıyor, niye bombalar yok edilmiyor...
Bu sorulara cevap vermek çok kolay olmuyor çoğunlukla. Daha çok bir yutkunma ve gözlerimizden dökülen birkaç damla gözyaşı oluyor.
Yalnız kaldığımda ve çoğu zaman gece yarıları yastığa başımı koyduğumda hain pusularda öldürülen insanlarımız ve onların çocukları, anneleri ve diğer yakınları geliyor aklıma.
İçin için ağlıyorum da çoğu zaman ve soruyorum kendime; sen sözde bir aydınsın bu memlekette bu aziz milletin imkanlarıyla yapılan okullarda okudun ve yetiştin.Niye çözüm üretemiyorsun, niye yanlışlara karşı sesini yükseltemiyorsun, niye senin gibi düşünen insanlarla kenetlenemiyorsun ve niye meydanı üç kuruşluk hainlere bırakıyorsun?
Sorular çok kendime sorduğum ve kimisine cevabım var kimisine cevabım yok.
Oysa oysa; biraz akıl, biraz vicdan, biraz sorumluluk ve günlük menfaatlerini terk etmek, kendini düşündüğün kadar diğer insanları da düşünmek anlamaya çalışmak, nefret söylemlerini terk etmek, ayrışmak yerine kenetlenmek, üç kuruş menfaat için yanlışa alkış tutmaktan vazgeçmek bu kadar zor mu?
MEMLEKET YANGIN YERİ OLDUKTAN SONRA; SENİN HANGİ MEVKİİ DE OLDUĞUNUN VE HANGİ ZENGİNLİĞE SAHİP OLDUĞUNUN HİÇ Mİ HİÇ ANLAMI YOK...UNUTMA DÜN PATLAYAN BOMBAYLA SEN DE ÖLEBİLİRDİN VEYA BİR SONRAKİ PATLAMADA EN ÇOK SEVDİĞİNİ KAYBEDEBİLİRSİN...
EY HALKIM UYAN BU SALDIRI SANA , ŞİMDİ UYANMA VE BU SALDIRIYA KARŞI KOL KOLA BİRLİKTE DURMA VAKTİ...
Avukat HALİL SARI.
