EYLÜL'DEN GERİYE KALAN
Dün bir çalışma arkadaşımızın nikahına giderken "Zeynep, elimi tut, yanımdan ayrılma" sözünden bunalarak "teyze, görmeyeceğin mesafede olursam telefonumdan ararsın" dedi. Çevreye olan güvenini çok zedelemek istemesem de "Ya telefonunun şarjı biterse, ya telefonun bozulursa, ya telefonun çalınırsa, ya yanındaki kişiler izin vermezse" diye sıraladım. "Konu sevdiklerimiz ve çocuklar olduğunda paranoyaklaşabiliyoruz. Sen de beni göremesen endişelenir ve benzer kim bilir kaç senaryo üretebilirsin. Anlıyor musun" diye ekledim.
Dün akşam geldi acı haber. Eylül, katilinin dikmiş olduğu elektrik direği altında gömülü bulundu. Komşu komşunun külüne muhtaç iken bir komşu daha küçücük bir dünyayı yerle bir ediyor, bir ülkeyi acıya boğabiliyor. Hangi kin, hangi hayvani dürtü ufacık bir çocuğun acı duyduğunda akıttığı gözyaşlarını umursamaz hale getirebiliyor ve sonrasında yok etmeye kadar gidebiliyor. Ne derece korktuğunu hissedebiliyor musunuz? Ne derece canının yandığını? Adam (insan) değil. İnsan olan zarar veremez, kıyamaz çocukların gözlerine yağmur bulutlarının toplanmasına.
Biz çocukken akran denilebilecek 30 kadar çocuktuk. Birbirimize sahip çıkmamız yetmezdi, balkonlarda nöbet tutardı annelerimiz. Bir mevzi gibi kimi dantelini örerdi , kimi kitabını okurdu. Ancak bir gözleri, bir kulakları üzerimizde olurdu. Babalarımız eve döndüğünde kendi çocuğu, komşu çocuğu farketmez "haydi bakalım akşam oldu, yeter oynadığınız" der hepimizin evlerimize girmesine vesile olurdu. (Özellikle Selim Amca'nın geldiğini gördüğümüzde bu cümlenin çıkmasına fırsat tanımadan girerdik içeri). Failin kabahati katmerli işte tam da bu yüzden. Komşuluk değerini de örseledi. Adam (insan) değil. Adam olan komşusunun çocuğunu da kendi çocuğu gibi bilir.
Baba demek, koruyan kollayan, örnek olan demek. Kendi çoluğu, çocuğu da babalarının yaptığı ile yüzleşecekler bir ömür. Adam (insan) olan kendi evladının hayatını bir ömür çalar mı? Adam (insan) değil! Adam olan evladının, eşinin, akrabasının değil ömründe, bir gününde başını öne eğdirmez.
Çok canım yandı dün akşam. Çünkü ağlayan kaybolmuş bir çocukla bir sosyal deney yapılsa, korkuyorum çıkacak sonuçtan. Komşular, komşuya misafir gelenler, sokakta herhangi bir çocuk... Hepsi bizim çocuklarımız.
Gülüşleri ile kuşların cıvıltısı gibi hayatın melodisi çocuklar ve bugün Eylül'ün sessizlik senfonisi var.
Yaşamayacaksa masum yavrular, hiç yaşamasın böyle insan dışı mahluklar!
Bir Eylül haykırışı, isyanı var: Katiller, sapıklar "Adam (insan) olmayana İdam"
